Rozdział I

       24.03.2015, wtorek 

       Tamtego dnia trening zaliczał się do tych przyjemniejszych – był niezbyt męczący i opierał się głównie na siatkarskich zabawach mających na celu integrację drużyny (nie ma to jak integrowanie się na dwa mecze przed zakończeniem fazy zasadniczej). Taka forma ćwiczeń niezbyt odpowiadała naszemu szkoleniowcowi, uważał, że jesteśmy ze sobą wystarczająco zżyci (oraz, jak sam wielokrotnie powtarzał, nie znał zbyt wielu siatkarskich gier), toteż nieczęsto się nią posługiwał.

       Rozpromieniony zmierzałem w kierunku szatni, wesoło przy tym dyskutując z kolegami, kiedy to usłyszałem głos asystenta trenera, Lorenzo Tubertiniego. Mężczyzna był dla Angelo Lorenzettiego prawą i lewą ręką, często, niestety, przesadnie wykorzystywaną.

       - Luca, poczekaj chwilkę.

       Słysząc jego prośbę, zatrzymałem się i ruszyłem w jego stronę. Nie wiedziałem, czego oczekiwać – ton jego głosu oraz wyraz twarzy zwykle dawały wiele do myślenia, wtedy jednak było inaczej. Nie byłem w stanie rozszyfrować, czy lada moment dowiem się, że czeka na mnie premia za dobrą grę w minionym miesiącu czy przeciwnie – wydalenie z drużyny lub transfer do innego klubu.

       - Tak? – zapytałem, starając się, aby mój głos zabrzmiał nadzwyczaj spokojnie, co chyba nie do końca mi się udało.

       - Nie denerwuj się – zaśmiał się, próbując dać mi w ten sposób do zrozumienia, że jeszcze nie chcą mnie odsprzedać gorszej drużynie – w trakcie treningu była tu kobieta z fundacji zajmującej się chłopcem cierpiącym na ostrą białaczkę limfoblastyczną. Lekarze sugerują, że zostało mu co najwyżej pół roku życia. Adriano jest twoim wielkim fanem, a jego marzeniem jest cię poznać – tłumaczył. Podał mi kolorową ulotkę reklamującą fundację „Złap Tęczę” – Pamiętaj, że ja do niczego cię nie zmuszam, przekazuję tylko informację, a decyzja należy do ciebie, ale może chciałbyś spotkać się z tym chłopcem? Jeśli się zdecydujesz, zadzwoń pod ten numer – dodał, palcem zakreślając numer na ulotce.

       - W porządku. Dziękuję – uśmiechnąłem się w jego kierunku i lekko zaskoczony udałem się w stronę szatni.

       Poczułem się doceniony – dotychczas myślałem, że grono moich fanów ograniczało się do rodziny, znajomych i piszczących nastolatek. Miałem nadzieję, że jako idol (jak to dumnie brzmi!), będę mógł wlać nadzieję w serce chłopca i dodać mu otuchy w tych ciężkich dla niego chwilach.

~*~

       Od kilku minut siedziałem na sofie i tępo patrzyłem w telefon. Naciskałem cyferki na wyświetlaczu, aby po chwili je usunąć. Później następował moment zawahania, po którym ponownie przepisywałem numer do fundacji z ulotki i po raz kolejny go kasowałem.

       Kiedy usłyszałem o chorym chłopcu i jego marzeniu, przyrzekałem sobie, że zrobię wszystko, aby je spełnić, jednak po powrocie do mieszkania niczego nie byłem już pewien, a w mojej głowie pojawiało się co raz więcej pytań i wątpliwości. Jak zareaguje chłopiec, jeśli okaże się, że jego wyobrażenie o Luce Vettorim  jest sprzeczne z tym jaki jestem w rzeczywistości?

       Przyglądałem się szeregowi cyfr zapisanych na wyświetlaczu telefonu. Zbliżyłem drżącą dłoń do dotykowego ekranu telefonu – chyba w końcu podjąłem decyzję. Wziąłem głęboki wdech i niepewnie nacisnąłem zieloną słuchawkę. Zbliżyłem telefon do ucha, a dźwięk oczekującego połączenia utwierdził mnie w przekonaniu, że nie mogę się już wycofać.

Oddaję pierwszy rozdział w Wasze ręce. W swoich zapasach mam ich już sześć i ten uważam za najnudniejszy (oraz najkrótszy). Gwarantuję Wam, że następne są dłuższe ;)

Co Wy o nim sądzicie? Może znaleźliście jakieś błędy, które mi umknęły?
Co do następnego rozdziału, ukaże się 25.08. Zamierzam ustawić automatyczną publikację, gdyż wysoce prawdopodobne, że nie będzie mnie w domu. Zapewne nie będę miała szansy (przez jakiś tydzień) na pojawienie się na Waszych blogach (również, aby poinformować o rozdziale), a jeśli już, wybaczcie za słabej jakości komentarze etc. - nie przepadam za pisaniem czegokolwiek na telefonie, to zdecydowanie nie moja bajka.

Pozdrawiam gorąco i z góry dziękuję za wszystkie komentarze :*